Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Νοσταλγία....

Για να είμαι ειλικρινής, αγαπημένο μου ημερολόγιο, καμιά φορά νοσταλγώ την εποχή που ήμουν έμβρυο. Ήμουν τόσο ανέμελη και ξένοιαστη.

Ωραίες εποχές



Πλέον με έχουν πνίξει οι ευθύνες. Σκέφτομαι πότε θα πάρω το νόμπελ λογοτεχνίας, πότε θα ανακαλύψω καινούργια θαλάσσια είδη στον Ειρηνικό Ωκεανό και πολλά άλλα.    Έχω τόσα project να τρέχουν και τόσο λίγο χρόνο.

Κάθομαι στην αγκαλιά της μαμάς και συλλογίζομαι….



Καμιά φορά μοιράζομαι τους προβληματισμούς μου με τους βοηθούς μου, τη Σόφη και τη Σουζάννα


Εσύ τι λές, Σόφη;




 Πάντως στο τέλος όλα περνάνε με λίγο γέλιο 


Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Τα πρώτα μου Χριστούγεννα

Σήμερα θα σας διηγηθώ πώς πέρασα τις πρώτες μου γιορτές. 


Την ημέρα των Χριστουγέννων την περάσαμε στο σπίτι της γιαγιάς Βούλας για να γιορτάσουμε τη γιορτή του Κίκου. Η μαμά μού φόρεσε φόρεμα για πρώτη φορά και αν κρίνω από τις αντιδράσεις του κόσμου, θα πρέπει να φοράω πιο συχνά!



Εκεί γνώρισα την ξαδερφούλα μου τη Σοφία που μου έκανε καταπληκτικά δώρα: μια κουβέρτα και παπουτσάκια που έφτιαξε η δικιά της μαμά. Νομίζω ότι με τη Σοφία θα κάνουμε πολύ καλή παρέα στο μέλλον. Βοήθησε τη μαμά να μου αλλάξει πάνα και μας κράτησε συντροφιά όση ώρα έτρωγα λέγοντάς μου παραμυθάκια. Η Σοφία είπε ότι το γάλα που πίνω έχει γεύση βανίλια.

ακούω με ευλάβεια τη Σοφία να μου διαβάζει παραμύθια




Μετά η Ιφιγένεια με πήρε αγκαλιά και μου είπε ότι εκεί μέσα έχει ένα μωράκι. Δεν πάει καιρός που ήμουν κι εγώ στην κοιλιά της μαμάς μου. Περνούσα ωραία εκεί μέσα αλλά τελικά προτιμώ να είμαι έξω και να με πηγαίνουν βόλτες και να γνωρίζω καινούργιο κόσμο.

πόσο μου αρέσουν τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια



Την επόμενη μέρα πήγαμε να φάμε στη γιαγιά και στον παππού στην Καλλιθέα. Εκεί γνωρίσαμε και τη Βασιλική και την Αλεξάνδρα που τις συμπάθησα πολύ. Οι γονείς μου σήμερα ήταν λίγο ανήσυχοι γιατί τις τελευταίες δύο εβδομάδες δεν πήρα βάρος (μόνο 70 γραμμάρια). Εγώ νιώθω πάντως μια χαρά και το δείχνω. Είμαι κοινωνική και χαμογελαστή και τρώω πολύ.  Γελάω πολύ όταν η μαμά με ρωτάει «ποιος έχει κόκκινη μύτη; ποιος έχει κόκκινα μαγουλάκια;» και όταν μου στέλνει φιλάκια. Κοιμάμαι πολλές ώρες το βράδυ γιατί κουράζομαι από τόσο παιχνίδι όσο να’ ναι.

Η μαμά μου έφερε κάτι καινούργια ζωάκια και τα κρέμασε πάνω από την κούνια μου. Περνάω πολύ ώρα να τους μιλάω και να τους κάνω ερωτήσεις για να τα γνωρίσω καλύτερα. Και πού θα μου πάει…μια από αυτές τις μέρες θα τα φτάσω και με τα χέρια μου!