Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

5+1 λόγοι που γουστάρω να πηγαίνει η μαμά στη δουλειά

1. όταν πάει στο γραφείο φοράει κραγιόν - μαζί μου το αποφεύγει γιατί μου δίνει φιλάκια
2. έχω βαρεθεί να βλέπω τις πυζάμες τις - έχω μετρήσει πόσες τρύπες έχει το παντελόνι με το μικιμάους
3. πάντα όταν γυρίζει μου φέρνει νέα και κουτσομπολιά
4. μου αφήνει περισσότερο χρόνο με τον παππού και τη γιαγιά
5. στη δουλειά προλαβαίνει να πιει καφέ και γυρίζει γεμάτη ενέργεια


+ το σαββατοκύριακο είναι όλη δικιά μου !!!


Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Εργαζόμενη μαμά

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Συγνώμη που έχω τόσο καιρό να γράψω, αλλά, βλέπεις,  οι εξελίξεις με προλαβαίνουν.
Το πρώτο συγκλονιστικό νέο είναι ότι η μαμά 3 Φεβρουαρίου γύρισε στη δουλειά της. Την πρώτη βδομάδα έδειξα τον καλύτερο εαυτό μου – η μαμά γύριζε σπίτι και με έβρισκε γελαστή και χαρούμενη. Τη δεύτερη βδομάδα δουλειάς συνειδητοποίησα ότι αυτή η κατάσταση είναι μόνιμη και θα πρέπει να πηγαίνει εκεί συνέχεια!!! Έτσι λοιπόν σκέφτηκα ένα κόλπο για να την κάνω να παρατήσει τη δουλειά και να κάθεται σπίτι μαζί μου όπως πριν και να τα περνάμε φίνα. Έγινα γκρινιάρα και παραπονιάρα και δε σταματούσα να κλαίω. Έπαψα να τρώω γάλα από τη μαμά και σταματούσα τις φωνές μόνο αν με πήγαιναν βόλτα στο σπίτι. Αφού είδα όμως ότι αυτό το κόλπο δεν πιάνει και ότι οι γονείς μου είχαν αρχίσει να συζητούν το θέμα της υιοθεσίας, αποφάσισα να γίνω ο παλιός καλός εαυτός μου. Όλα τώρα είναι καλά! Εδώ που τα λέμε μου αρέσει που η μαμά ντύνεται και βάφεται το πρωί, την είχα βαρεθεί με τις πυζάμες. Κουβαλά πάντα μαζί της ένα μηχάνημα και όταν γυρίζει μου φέρνει ωραίο γαλατάκι δικό της.

Το δεύτερο νέο είναι ότι έμαθα να τσιρίζω. Ναι ναι! Και η φωνή μου είναι τόσο μελωδική που θέλω να την ακούω συνέχεια. Τσιρίζω χωρίς λόγο τις περισσότερες φορές και το απολαμβάνω. Η μαμά καμιά φορά ρωτάει το μπαμπά αν άφησε τις πόρτες ανοιχτές και μπήκε κατά λάθος κάποιος πτεροδάκτυλος στο σπίτι.

Το τρίτο νέο είναι ότι πλέον σηκώνομαι όρθια. Με στήριξη βέβαια στα χεράκια αλλά είμαι όρθια και πολύ μου αρέσει! Με βάζουν να περπατάω και να στέκομαι και εγώ γελάω. Τώρα που το έμαθα κι αυτό θέλω να το κάνω συνέχεια.

Όταν η μαμά είναι σπίτι και όχι στη δουλειά με πάει βόλτες στη γειτονιά με το μάρσιπο, ενώ η γιαγιά και ο παππούς με βγάζουν με το καρότσι. Δεν ξέρω ποιο μεταφορικό μέσο μου αρέσει πιο πολύ, πάντως με παίρνει ο ύπνος σε κάθε βόλτα.

μαγικός ύπνος στο μάρσιπο



Στο σπίτι παίζω με το βιβλίο με τα ζωάκια, τη Σόφη την καμηλοπάρδαλη και τα μπαλόνια που έφερε ο παππούς. Έχω μάθει να τα πιάνω όλα γερά και να τα βάζω στο στόμα μου. Και κανείς δεν μπορεί να με σταματήσει. Το αγαπημένο μου πράγμα για να πιάνω είναι τα μαλλιά της μαμάς.

Ο γιατρός τον άλλο μήνα είπε να αρχίσω να τρώω κρέμες. Γιαμ γιαμ ανυπομονώ! Και το νεράκι που μου έδωσαν να δοκιμάσω δεν ήταν άσχημο. Ελπίζω να μου δώσουν γρήγορα και σουβλάκια!

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Νοσταλγία....

Για να είμαι ειλικρινής, αγαπημένο μου ημερολόγιο, καμιά φορά νοσταλγώ την εποχή που ήμουν έμβρυο. Ήμουν τόσο ανέμελη και ξένοιαστη.

Ωραίες εποχές



Πλέον με έχουν πνίξει οι ευθύνες. Σκέφτομαι πότε θα πάρω το νόμπελ λογοτεχνίας, πότε θα ανακαλύψω καινούργια θαλάσσια είδη στον Ειρηνικό Ωκεανό και πολλά άλλα.    Έχω τόσα project να τρέχουν και τόσο λίγο χρόνο.

Κάθομαι στην αγκαλιά της μαμάς και συλλογίζομαι….



Καμιά φορά μοιράζομαι τους προβληματισμούς μου με τους βοηθούς μου, τη Σόφη και τη Σουζάννα


Εσύ τι λές, Σόφη;




 Πάντως στο τέλος όλα περνάνε με λίγο γέλιο 


Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Τα πρώτα μου Χριστούγεννα

Σήμερα θα σας διηγηθώ πώς πέρασα τις πρώτες μου γιορτές. 


Την ημέρα των Χριστουγέννων την περάσαμε στο σπίτι της γιαγιάς Βούλας για να γιορτάσουμε τη γιορτή του Κίκου. Η μαμά μού φόρεσε φόρεμα για πρώτη φορά και αν κρίνω από τις αντιδράσεις του κόσμου, θα πρέπει να φοράω πιο συχνά!



Εκεί γνώρισα την ξαδερφούλα μου τη Σοφία που μου έκανε καταπληκτικά δώρα: μια κουβέρτα και παπουτσάκια που έφτιαξε η δικιά της μαμά. Νομίζω ότι με τη Σοφία θα κάνουμε πολύ καλή παρέα στο μέλλον. Βοήθησε τη μαμά να μου αλλάξει πάνα και μας κράτησε συντροφιά όση ώρα έτρωγα λέγοντάς μου παραμυθάκια. Η Σοφία είπε ότι το γάλα που πίνω έχει γεύση βανίλια.

ακούω με ευλάβεια τη Σοφία να μου διαβάζει παραμύθια




Μετά η Ιφιγένεια με πήρε αγκαλιά και μου είπε ότι εκεί μέσα έχει ένα μωράκι. Δεν πάει καιρός που ήμουν κι εγώ στην κοιλιά της μαμάς μου. Περνούσα ωραία εκεί μέσα αλλά τελικά προτιμώ να είμαι έξω και να με πηγαίνουν βόλτες και να γνωρίζω καινούργιο κόσμο.

πόσο μου αρέσουν τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια



Την επόμενη μέρα πήγαμε να φάμε στη γιαγιά και στον παππού στην Καλλιθέα. Εκεί γνωρίσαμε και τη Βασιλική και την Αλεξάνδρα που τις συμπάθησα πολύ. Οι γονείς μου σήμερα ήταν λίγο ανήσυχοι γιατί τις τελευταίες δύο εβδομάδες δεν πήρα βάρος (μόνο 70 γραμμάρια). Εγώ νιώθω πάντως μια χαρά και το δείχνω. Είμαι κοινωνική και χαμογελαστή και τρώω πολύ.  Γελάω πολύ όταν η μαμά με ρωτάει «ποιος έχει κόκκινη μύτη; ποιος έχει κόκκινα μαγουλάκια;» και όταν μου στέλνει φιλάκια. Κοιμάμαι πολλές ώρες το βράδυ γιατί κουράζομαι από τόσο παιχνίδι όσο να’ ναι.

Η μαμά μου έφερε κάτι καινούργια ζωάκια και τα κρέμασε πάνω από την κούνια μου. Περνάω πολύ ώρα να τους μιλάω και να τους κάνω ερωτήσεις για να τα γνωρίσω καλύτερα. Και πού θα μου πάει…μια από αυτές τις μέρες θα τα φτάσω και με τα χέρια μου!